Vanmiddag heb ik een afspraak bij de kapper. Ik vind het best wel eng, maar nu ik eenmaal besloten heb iets anders met mijn haar te gaan doen, ga ik de stap ook zetten. Ik heb al in een aantal tijdschriften zitten bladeren en zo door de tijd heen heb ik al veel leuke kapsels gezien, maar eerlijk gezegd heb ik nog geen idee wat ik graag zou willen. Ik zal de kapper eens om advies vragen, kijken wat hij ervan vindt.

Om vier uur is het dan zover. Ik neem plaats in de kappersstoel en kijk de kapper vragend aan. Hij begint mijn bruine haar te borstelen dat tot ver over mijn rug valt.

“Hoe wil je het geknipt hebben?” vraagt hij. “Ik wil eens iets anders,” antwoord ik, “maar ik weet niet zo goed wat. Heb jij misschien een leuk idee?” “Ik heb een heleboel ideeën, ik weet alleen niet waar jij van houdt. Wil je het in laagjes tot op je schouders, wil je een bob of wil je het echt superkort? Alles is mogelijk.”

Ik twijfel. Superkort klinkt wel erg leuk. Maar durf ik dat wel? Als het eraf is, is het eraf. Dan is er geen weg meer terug. Misschien is het beter om er eerst maar een klein stukje vanaf te knippen? Maar ik wil wel echt iets anders, niet zomaar vijf centimeter korter. Moeilijk hoor. Ik ben niet goed in keuzes maken.

“Heb je misschien een boek met modellen? Wie weet zit daar iets bij dat me aanspreekt.” Hij knikt. Ik zie aan z’n gezicht dat hij het leuk vindt dat ik superlang haar heb en dat ik het af wil laten knippen. Hij ziet namelijk wel dat ik graag iets heel anders wil, maar het niet goed durf.

Hij geeft me een boek met halflange en korte kapsels. Allemaal brunettes. Op pagina zes en zeven staan twee leuke modellen. De ene heeft een korte bob, haar haar valt tot net onder haar oren en achter is het kort opgeknipt. De andere heeft een kort piekjeskapsel dat alle kanten opstaat met een ultrakorte pony. Ik laat ze aan de kapper zien.

“Je hebt een goede smaak. Het is wel kort, hoor, vergis je niet. Maar het zal je zeker leuk staan, lekker pittig. Zal ik je haar eerst eens op kinlengte knippen, zodat je kan zien hoe het staat? Dan heb je nog even tijd om na te denken welke van de twee je voorkeur krijgt.” Hij geeft me een knipoog en begint mijn haar goed door te kammen. Het is toch wel even slikken. Hoe zal ik er straks uitzien met kort haar?

De kapper pakt zijn schaar. Ik voel het ijzer mijn nek aanraken. Knip, knip. Mijn lange haar dwarrelt naar beneden, vanuit mijn ooghoeken zie ik het op de grond vallen. Binnen een paar seconden is mijn lange haar afgeknipt tot op een paar centimeter onder mijn kin. “En, hoe vind je het?” vraagt hij.

Ik kijk eerst in de spiegel, dan naar de grond en dan weer in de spiegel. Wow, het is wel even wennen. Zo zie ik er dus uit met kort haar. Maar zo kort is het eigenlijk nog niet. Ik ben benieuwd hoe het eruit zal zien als het nog korter is.

Het is alsof de kapper mijn gedachten raadt. “Het mag nog wel wat korter, hè? Zal ik die korte bob bij je knippen? Die is wat langer dan dat andere kapsel. Als je het dan nog korter wil, kun je daar altijd nog voor gaan.” Dat klinkt wel logisch. Hoe zou dat aanvoelen, een korte bob? Veel tijd om daar over na te denken krijg ik niet, want de kapper begint weer te knippen. Hij duwt mijn hoofd voorover en begint het haar in mijn nek kort te knippen. Plukje voor plukje valt mijn haar naar beneden. Daarna voel ik de schaar langs mijn oor gaan, net onder mijn oorlel knipt hij mijn haar af. Het geeft een tintelend gevoel in mijn buik. Zo kort heb ik het nog nooit gehad. Dan doet hij hetzelfde bij mijn andere oor. Tevreden kijkt hij op. “Kijk eens in de spiegel. Hoe vind je het tot nu toe?”

Ik kijk mezelf aan. Het ziet er erg mooi uit. De ruwe vorm zit er al in. Tot net onder mijn oor loopt mijn haar in een schuine lijn op naar achteren. Nu het opknippen nog. “Mooi!” is mijn reactie. Ik wou dat ik er al aan kon zitten, ik wil weten hoe het aanvoelt. Straks, beloof ik mezelf. Als het helemaal af is.

“Nu ga ik het opknippen,” zegt hij. “Dat geeft meer volume, dan wordt het wat wilder.” Laagje voor laagje knipt hij de achterkant van mijn haar. In zachte lijnen laat hij het naar de voorkant toe lopen. “Zo. Nu ga ik het nog even afwerken met de tondeuse.”

Het apparaat kriebelt even in mijn nek. De laatste haartjes worden kort afgeschoren. Ik ben echt reuze benieuwd hoe het er nu uitziet. “Je bent zeker wel benieuwd, hè? Nou, het is klaar, bewonder jezelf maar.” Ik kijk in de spiegel. Het ziet er echt leuk uit. Kort en pittig. De achterkant is helemaal mooi. Lekker kort opgeknipt in verschillende laagjes.

“Het staat je goed. Ik ben blij dat je er voor gegaan bent, want ik vind het eerlijk gezegd mooier dan lang haar.” Ik ook, denk ik blij. Tevreden loop ik naar de kassa. En toch, misschien is dat andere kapsel wel iets voor de volgende keer.