Ron draaide zich nog ??n keer om. Vaag hoorde hij het geluid van de wekker. Nog even nadutten, dacht hij, en hij drukte de wekker in de herhaalstand. 5 minuutjes. En hij gleed terug in zijn droom. Ze gingen trouwen. Hij en Suzan. En zoals gebruikelijk haalde hij, de bruidegom zijn bruid op bij het ouderlijk huis. Hij belde aan… schoonpa doet open. ?Ze is boven, op haar oude kamertje?, zei hij. Ron ging naar boven. Hij klopte op de deur van Suzan?s kamertje. ?Binnen?, klonk het. De deur ging open…Daar stond Suzan… precies zoals hij haar kende: lang bruin haar, in een klassieke, lange sissi-trouwjurk… Ron?s keel voelde dichtgeknepen… ?Maar… d?t was niet afgesproken!!!?,

Ron schrok overeind. Hij had gedroomd. Wat een nachtmerrie. Plotseling flitste het door hem heen: vandaag was de dag! Vandaag gingen hij en Suzan trouwen. En hij dacht even terug aan die dag, nu een jaar geleden. Zij had h?m gevraagd. Hij wilde nooit trouwen. Daar hadden ze het al heel vaak over gehad. En nu toch: die vraag: ?Lieve Ron, wil je met met trouwen ? alsjeblieft?? En die blik in haar ogen was onweerstaanbaar. Ze had haar lange bruine haar los, haar hoofd op zijn schouder gelegd. En Ron wist: Suzan was het. Ze zag er fantastisch uit: een klassieke beauty. Maar meer nog: zij was degene met wie hij zijn leven wilde delen. Een vrouw met zo?n karakter vond hij nooit meer. Maar ??n ding wilde hij ook nog. Altijd droeg ze maar die lange broeken, altijd maar dat lange bruine haar… Hij had zijn Suzan in de ogen gekeken, terwijl hij zijn hand door haar lange bruine haar haalde. ?Okee?, had hij gezegd: ?ik wil met je trouwen. Onder 1 voorwaarde?…

De oldtimer stopte voor het huis van zijn schoonouders. Ron pakte zijn bruidsboeket. Hij liep naar de deur. En ineens flitste het door hem heen: ?wat als zijn droom van vanochtend eens waar was?? Maar nee, Suzan had het beloofd. En wat ze beloofde deed zij ook. Zij wel. Hij belde aan. Schoonpa deed open. ?ze is boven, op haar oude kamertje?, zei hij, met een vreemde twinkeling in zijn ogen. Ron ging naar boven….

In haar kamertje deed Suzan haar make-up doosje dicht. Ze keek nog ??n keer naar die vrouw in de grote spiegel… Ze hoorde Ron de trap op komen. De deur ging open… ?Ron?

Ron deed de deur open. ?Suzan?? Daar, in het midden van de kamer stond zijn bruid. Ron wist niet wat hij zag. ?Suzan?? hij zag een totaal andere vrouw dan hij kende… geen lange bruine haren en een klassieke sissi-trouwjurk. Ze was helemaal in het wit. Haar mooie ogen leken groter dan ooit, met dat korte blonde haar. En ze droeg het kortste witte jurkje dat hij ooit had gezien. ?Vind je het mooi, schat??, zei Suzan, terwijl ze zich omdraaide. ?Suzan, je haar: wow! Je hebt het dus echt gedaan!? Haar haar was goudblond gevervd. Het was aan de voorkant op oorlengte afgeknipt. Vervolgens liep het naar achteren schuin naar boven, zodat haar oorlellen vrij waren, en je goed de grote ringen kon zien die ze in haar oren had. En de achterkant: Suzans nek was helemaal kortgeschoren. Er zaten alleen nog stoppeltjes. Ze was mooi opgemaakt. Suzan ging op de rand van haar oude bed zitten. Haar lange benen naast elkaar. Ze had mooie witte netkousen aan, met hoge paalhakken. Ron ging ernaast zitten. ?Schat?, zei hij: ?je ziet er precies uit zoals ik hoopte. Je hebt wel voldaan aan de voorwaarde.? Hij legde zijn hand in haar nek en de twee verstrengelden zich in een diepe zoen. Ron?s hand gleed naar beneden. Onder het rokje voelde hij…niets….

?Straks, schat, straks. Eerst gaan we trouwen?, zei Suzan, terwijl ze opsprong.

Het werd de mooiste dag van hun leven.