Het avontuur begint vandaag. Ik voel het gewoon. Al die jaren heb ik gewacht. Maar nu is het anders. Afgelopen zaterdag ontmoette ik Rian. Na vijf jaar.

Vijf jaar lang heb ik elke dag aan haar gedacht. Gedacht dat ze zich mij niet meer herinnerde. Terwijl ik ik toen, vijf jaar geleden nog wel zo zeker was dat de vonk was overgeslagen. Vijf jaar lang heb ik me afgevraagd of ik me niet vergist had. Vijf jaar, tot ik haar afgelopen zaterdag tegen het lijf liep. Bij toeval eigenlijk. In dat nieuwe winkelcentrum bij ons in het dorp. Ze bloosde toen ik haar zag. Ze zag er nog even fantastisch uit als toen. Mooier nog. Ze droeg haar lange haar in een losse staart. Er zat een mahonieachtig kleurtje in. Haar kleding was nonchalant. Een modieuze spijkerbroek. Een truitje met glitterprint. Een gewone winterjas met bontkraag. ?Ik dacht dat je verhuisd was?, zei ik, terwijl ik perplex in haar ogen staarde. Ze sloeg haar ogen neer, verlegen. ?Dat was ik ook?. ?Maar nu ben ik teruggekomen?. Waarom zei ze niet. Ik vroeg er ook niet naar. We liepen samen op, zonder woorden. Beleefde ?k het nou anders? Of keek zij echt telkens als ik keek? Beeldde ik me het in? Mijn ogen zochten de hare. Ze keek meteen weg. Ik vroeg me af hoe ik er zelf uitzag. Wat zou ze van me vinden? Ik had die ochtend niet echt mijn best gedaan. Mijn haar geborsteld, los op mijn schouders. Het was lang geworden. Heel anders dan vijf jaar geleden. Beeldde ik het me in of keek ze juist daar naar? Mijn trui en broek waren gewone dagelijkse plunje. Niks bijzonders. We zeiden gedag, zonder echt gesproken te hebben.

Maar ik wist: ze is terug, nu begint het. Die avond vond ik een briefje, handgeschreven, haar handschrift, in de bus. Er stond niet veel op. Alleen: ?zwembad, zaterdag 14.00 uur?. Maar het was genoeg. Ik dacht terug aan onze jeugd. Altijd gingen we zwemmen, woensdagmiddag. Rian en ik. Het zwembad bij ons in het dorp is zo?n mini-zwemparadijsje. Zo?n recreatiebad met allemaal leuke hoekjes. Daar speelden we eerst altijd verstoppertje. Later was er ??n hoekje waar we altijd samen zaten te kletsen, zoals meiden doen. Ons hoekje, achter het bubbelbad, tegenover de deur naar de sauna. Waar niemand je kon zien. Het briefje zei genoeg. Ik wist wat me te doen stond.

Het is zaterdag. 10.00 uur. Ik stap in mijn fordje. Ik rijd naar de stad, een kwartier verderop. Bij de ene zaak koop ik een jurkje. Zo ??n heb ik nog nooit gekocht. Vervolgens schoenen, idem dito. En panty?s. En oorbellen, grote ringen. En bij een andere zaak een bikini. Gisteren heb ik al scheerschuim en scheermesjes gekocht. En gebruikt, vanochtend, onder de douche. Met mijn tassen vol, loop ik nu naar de V&D. Ik ga direct naar de paskamer, 3de etage. Ik kijk in de spiegel. Daar sta ik – Jane. Ik in mijn normale plunje. Spijkerbroek, Trui. Lang blond haar. Mooi figuurtje, dat wel. Ik kleed me uit. helemaal. Bikini aan. Vervolgens de rest. Panty?s. Zwarte netpanty?s met een fijne mazen. Het jurkje. ?t zou net zo goed een truitje kunnen zijn. Ik heb truien die langer zijn. Alleen die truien laten mijn borsten niet zo zien, als dit decollet?, strak ingesnoerd, ?t past nauwelijks lijkt het wel. Ik draai me om. Mijn billen komen er net niet onder vandaan. Dan de schoenen. Ik ben meteen 5 centimeter langer. Met de oorbellen wacht ik nog even. Daar zie je niets van zo. Ik kijk in de spiegel. Daar staat een super sexy babe, in een strak zwart mini-jurkje. ?Nou Rian, het is, dat ik er nu zeker van ben dat dit het moment is… na vijf jaar. Ik vraag me af wat je hiervan vindt?, gaat het door mijn hoofd. Mijn oude kleren doe ik in een tas. Op naar de volgende afspraak.

?Ik heb een afspraak om 12.00 uur, om te knippen en voor een make-upbehandeling ?, zeg ik. ?Jane?, vraagt de stylist. ?Ja, dat klopt?. Ze bekijkt me van top tot teen. ?Vind je het gek?, mijmer ik, terugdenkend aan de vlam in de spiegel van de paskamer. ?wat zie je er mooi uit!?, zegt de kapster. ?Ja, ik heb een feestje?, lieg ik. Tenminste, liegen, eigenlijk niet dus. ?Zeg maar hoe je het hebben wilt?. ?Tja, dat is wel heel anders dan ik het nu heb…?, begin ik. ?ik wil het vandaag helemaal veranderen?. ?Ja? Maar je heb zulk mooi haar!?. Ze haalt haar hand door mijn lange blonde lokken. ?Het komt bijna op je kont!? ?Ja, weet ik. Maar ik weet het zeker. Het is een cadeautje?. ?Wow, echt? spannend! Nou zeg het maar dan. ik ben heel benieuwd…? Ze zucht. Ik zucht ook. ?Ik wil een korte bob?. ?Een bob?? ?Ja, een superkorte bob…? ?Hoe kort? op je schouders?? zegt ze. ?Nee, veel korter.? Ik houd mijn hand bij mijn wang, halverwege mijn kaak en de onderkant van mijn oor. ?Zo kort. Aan de voorkant dan. En dan schuin naar achteren…? ik beweeg mijn hand naar mijn nek… ?… loopt het omhoog, en achter, bij mijn nek, zo hoog als de bovenkant van mijn oren?. ?Wow!?, zucht ze… ?dat heb ik altijd al eens bij iemand willen knippen. ?En de kleur? Wat wil je, dat ik er een kleurtje in doe?? ?Nee?, zeg ik. ?geen kleur, ik vind dit blonde leuk zo.?. ? maar ik wil wel nog iets anders. ?ik wil dat je mijn nek…,dus onder die lijn die schuin naar achteren oploopt, kaalscheert?. ?Kaal?? zegt ze, geschrokken. ?Ja, ik wil dat je de tondeuse gebruikt, zonder opzetstuk.? ?Weet je dat wel zeker?? zegt het kapstertje. ??t is wel extreem…? ?Ja, ik weet het zeker, en ik wil het extreem?. ?Okee dan. Aan het werk dan maar.? Ze gaat haar spullen pakken. Ik kijk in de spiegel. ?Ja Jane?, zeg ik tegen mezelf, ?daar ga je?. Ik schud met mijn hoofd. Mijn lange blonde haar valt over mijn schouders. ?t Is warm in deze tent.

De kapster is terug. ?zullen we eerst de lengte doen?? Ik knik. Ze spuit mijn haar nat. ?Weet je het zeker?? vraagt ze. ?Heel zeker?, zeg ik. Ik denk aan Rian. Vroeger hadden we het altijd over kapsels. En we fantaseerden, over onszelf, over elkaar. Die ene keer konden we niet ophouden. Het werd mooier en mooier wat we zeiden. Rian over mij, hoe ze mij zag met haar droomcoupe. Ik over Rian. Maar nooit kwam er ??n van ons op het idee, om te zeggen dat het echt kon. Dan stokte ons de adem in de keel. En keken we verlegen geschrokken een andere kant uit. De kapster ging aan het werk. De schaar doet ?schnick, schnick?. Lange blonde haren glijden naar beneden op de schort. ?Is dit kort genoeg?? ?Nou?, zeg ik, ?het mag nog wel een centimetertje hoger?. ?schnick, schick?, zegt de schaar. Kleine rechte blonde haartjes van ??n centimeter glijden naar beneden op de schort. Ze werkt naar achteren. Langzaam schuin omhoog. Dan de andere kant. ?Wow?, zucht het kapsterje, ?dat je dit d?rft! Het wordt echt ?n mega-kort koppie he?? Ik knik en kijk in de spiegel. Daar zit een schort, en daarboven twee heel grote ogen. En twee oorlellen. Die heb ik lang niet gezien. ?Ja, mega-kort?, zeg ik… ?Wat wil je met je pony?? ?O, knip die maar net boven mijn wenkbrauwen…? ?Schnick, schnick?. Plukjes blond haar vallen voor mijn ogen, op mijn wangen. ?Iets korter!? ?schnick schnick?. Mijn pony wordt een rechte lijn, een halve centimeter boven mijn wenkbrauwen. Achter me klikt er iets. ?bzzzzzzz?. ?Okee, Jane, je kin even op je borst?… Ik buig mijn hoofd. Ze zet de tondeuse op de onderkant van mijn nek. ?Ik doe eerst even de ergste lengte, met een nummer 2, goed?? Ik vind het best. ?bzzzzzzz?. Met gelijkmatige stroken gaat het op en neer. In de spiegel vallen de plukken blondhaar op de schort en de grond. Met een klik stopt het apparaat. ?Weet je het zeker, dat je nu zonder opzetstuk wilt?? vraagt ze. ?Het is nu echt al heel kort weet je…? Ze pakt de handspiegel. Ik kijk. Inderdaad ziet het er geweldig uit. Een superkort koppie. Mijn nek is hoog opgeschoren. Wow. Maar ik weet nog wat Rian toen zei… lang geleden, in het zwembad. ?Nee?, zeg ik beslist, ?ik weet het zeker, ga maar door?. ?Okee dan? en ze klikt het opzetstuk eraf. ?Nog even naar voren?, ze duwt mijn kin op mijn borst. ?Bzzzzzzz?. Ik voel de koelte op mijn nek. Ik kijk in de spiegel, maar zie niks natuurlijk. Nog even. ?Bzzzzzz.? klik. ?Klaar?, zegt ze. ?Wil je het zien, of zal ik het eerst even in model brengen?? ?Is goed, ik kijk straks wel…? Ze pakt de f?hn en de kam. Even later de handspiegel weer. ?Naar je zin?? Ik knik. ?Je ziet er super spannend uit!? Ik knik weer.

Ze doet de schort af. Ik ga staan en kijk in de spiegel. Lange benen. netkousen. Ik draai me half om. Mijn billen komen met de onderkant n?t onder het jurkje vandaan. Mijn ogen glijden omhoog. Een lange lege hals. Mijn oren zijn voor de helft bedekt. En mijn nek… ik voel de koelte: helemaal kaalgeschoren. ?Niet opgeschoren, nee, kaalgeschoren…? dat had ze gezegd… lang geleden. Ik voelde met mijn hand. Glad. Mijn hand voelt koud aan op de kale huid. Ik pak mijn oorbellen uit m?n tasje en doe ze in. Grote ringen. ?Op naar de make-up? zeg ik.

Om 13.30 uur zit ik weer in mijn fordje. Ik rijd naar het zwembad, in ons dorp. Ik rijd de parkeerplaats op. Ik kijk om me heen, zie niemand. Ik kijk nog even in de binnenspiegel. Rode lippen. Mijn ogen zijn groter dan ooit, mooi opgemaakt. Ik voel nog een keer met mijn hand op mijn kale nek. Zou ze er al zijn? Ik stap uit. Best lastig met zo?n strak superkort jurkje. Mijn hakken doen ?klik klak, klik klak? op het pad. Ik voel me een of andere superster. Maargoed zo moet ik er ook ongeveer uitzien. Er komt een man langs. Zijn mond valt open. Ik voel zijn starende blik achter mij. Ik haal mijn hand over mijn nek. Ik nader het pad naar de ingang van het zwembad. Niemand. Of? Toch? Er komt iemand naar buiten. Is dat Rian? ?Rian??

In de verte, door de draaideur komt een vrouw. Ik geloof mijn ogen niet. Ze is gekleed in het wit. Nou ja, gekleed: ik zie lange slanke benen. In witte netkousen met hele fijne mazen. Daarop een superkort, strak wit jurkje. Haar borsten lijken er wel uit te willen springen. Ze komt dichterbij. Haar haar is kort. Super, superkort. Zwart, gitzwart. ?Rian?? ?Jane?? Ze bloost. Ze kijkt me in de ogen. ?wat ben je mooi!? ?schat, wat ben jij mooi…? Haar ogen nemen me van top tot teen op. Ik draai me om. ?Oh! wow! Jane!?, roept ze, ?je hebt het echt gedaan!? Haar koele hand legt ze op mijn kaalgeschoren nek. Ik draai me om. ?En jij?, zeg ik, ?draai je eens om!? Ze kijkt me in de ogen. Een rode blos op haar wangen. Haar ogen lachen. Ze draait zich langzaam om. Haar billen komen net een beetje onder het jurkje vandaan. Haar haar, gitzwart, loopt net als het mijne, hoe verder naar achteren, steeds verder omhoog. En daaronder: niets. Helemaal kaal. ?Wow, Rian?, zucht ik…?mag ik je aanraken?? ?Ja, graag? fluistert ze ?Mag ik je nek aanraken? je hebt je nek kaal laten scheren…? fluister ik terug. Ik leg mijn hand in haar nek. Haar hand kruipt naar mijn nek… ?Wacht?, zegt ze. ?eerst naar binnen?.

Wat de caissi?re denkt weet ik niet. Wat zou ik denken als er twee, superbabes met een megakort jurkje en superkorte boblijntjes voor je neus staan. We gaan naar binnen. ?Tot straks, schat…? Ieder een eigen pashokje.

Even later ben ik klaar. Mijn bikini zit perfect. Ik ga naar het bad. Geen Rian. Ik zwem richting het bubbelbad, naar ?ons hoekje?, daarachter. Ik kom de hoek om. Daar is Rian, ze duikt net onder, en zwemt naar me toe. Ik duik ook. We komen bij elkaar, onder water. Haar hand zoekt mijn nek. Mijn hand de hare… onze monden zoeken elkaar. Ze zoenen, diep, intens. Tot de lucht op is. Lachend springen we boven het water uit. We zoenen weer. We kruipen in elkaar. Nu pas bekijk ik haar. Ze draait zich nog eens om. Een kleine zwarte bikini. String-zwembroekje. Mijn ogen glijden naar boven. Haar lange slanke hals. Haar kort geknipte koppie. Haar kaalgeschoren nek… Ze lacht… We omhelzen en zoenen. Mijn tong zoekt de hare. Minutenlang. ?Schat,? zucht ik, ?eindelijk, waarom hebben we hier zo lang mee gewacht? Waarom ben je teruggekomen?? ?Voor jou, Jane, voor jou.? fluistert ze. ?Kom?. Ze neemt me bij de hand en trekt mee mee. ?Ik heb nog een verrassing voor je?, zegt ze… We lopen naar de deur van de sauna… ?Dit is vandaag voor ons. Alleen. Niemand valt ons lastig. Ik heb het afgehuurd.?

We zijn alleen in de sauna. Langzaam maakt ze mijn bikini los. Ik de hare. Dan het slipje. Ze is tussen haar benen ook glad. Net als ik. Ik heb het vanochtend haartje voor haartje gladgeschoren. Onze monden zoeken elkaar. Mijn linkerhand gaat naar haar kale nek. Haar linkerhand naar de mijne. Mijn rechterhand zoekt lager. Tussen haar benen. Ik voel haar hand tussen de mijne. Onze zoen lijkt niet op te houden. Ze kreunt. Harder. ?Kom, mee?, hijgt ze in mijn oor. Ze trekt me naar het bankje, daar staat haar tas. Ik ga op het bankje zitten. Rian ernaast. Haar benen over de mijne. Rian komt op me zitten. Onze borsten raken elkaar. Ze haalt haar hand uit de tas. Ze heeft een tondeuse. Ik wist het.

?Wil je nog verder?, hijgt ze ?JA?, schreeuw ik… met een zucht ?Ja, graag…? Ik voel haar hand op mijn kale nek. Ik buig mijn hoofd. ?Bzzzzzzzz?. ?Oh heeerlijk schat, ik wou dat dit nooit meer overging?, zwijmel ik. Ik zie mijn blonde haar vallen. Strook voor strook. Steeds koeler wordt de lucht. ?Klik?. Haar hand glijdt over mijn hoofd. Ik voel zelf ook. Glad. Kaal. ?Wow, Rian, dat ik hier op heb moeten wachten… maar het is het waard geweest. En jij, ben jij klaar om verder te gaan?? Mijn ogen zoeken de hare. Haar mooie opgemaakte ogen. Ze bloost en slaat haar ogen neer. ?Ja, Jane, graag, voor jou!? We wisselen van plek. Zij buigt haar hoofd. Ik zet de tondeuse aan. ?Bzzzzzzz?. Strook voor strook valt haar haar. Ze kijkt me diep in de ogen. Steeds meer huid wordt zichtbaar. Tot er geen haar meer is. Ze lacht.

Haar hand grijpt weer in de tas. Een bus scheerschuim. Scheermesjes. We spuiten elkaar onder. We scheren elkaar helemaal glad. Eerst boven. Dan de oksels nog eens, dan doet ze haar benen wijd. Ik scheer haar, strookje voor strookje. Ze zucht. Dan doe ik mijn benen wijd. Zij scheert mij. Dan duiken we het bad in. Ik kijk naar haar. Ze is helemaal glad. Helemaal kaal. ik kijk naar mezelf. Ik voel mezelf. Helemaal glad, Helemaal kaal. We zoenen. Nog eens. En nog eens. ?Ga nooit meer weg Rian!? kreun ik. ?Nee, Jane, nooit meer!?. We zoenen. Onze handen zoeken. En vinden plekjes. Gladde plekjes. We kreunen, harder, heftiger. We zoenen.