De wekker had ze al drie keer uitgezet. Daarna ging hij niet meer. Ze had zich nog even omgedraaid. Paul was al weg, naar zijn werk. “Vandaag was de grote dag”, dacht ze, terwijl ze nog wat doezelde. De dag van de metamorfose. In het geheim had ze een afspraak gemaakt, bij de kapper in de stad. En daarna had ze met haar vriendin Chantal afgesproken. Ze zouden elkaar ontmoeten bij het restaurant in het warenhuis. Allebei met een nieuwe look, dat was de deal geweest.

Het was begonnen als een simpele weddenschap. Chantal en zij deden dezelfde opleiding in deeltijd. Het zou een kunst worden die binnen drie jaar af te ronden. En toch wilden ze dat graag. Het waren drie jaren geweest waarin ze weinig aan zichzelf, elkaar en hun echtgenotes waren toegekomen. Maar nu was het eind in zicht. Als ze het beiden binnen drie jaar zouden halen, zouden ze daar als eerste aan gaan werken. Om te beginnen met een dagje samen stappen, een nieuwe look, en een verwenavondje met hun mannen. En gisteren waren ze beiden geslaagd. En dus was vandaag de grote dag.

Ja, het was tijd om eruit te gaan. Esther liep naar beneden en zette de koffiepot vast aan. Daarna ging ze terug naar de slaapkamer. Ze kleedde zich uit en ging op de grond voor de kaptafel zitten. Eerst borstelde ze haar lange bruine haar. Het viel over haar schouders, tot halverwege haar rug. Daarna nam ze de tijd om haar lange benen te scheren. En haar bikinilijn. “Lang geleden dat ik dit gedaan heb”, dacht ze, terwijl ze het haar terugschoor tot één smal streepje. Ze liet haar nu gladde benen in een zwarte panty glijden, koos een zwart spijkerrokje uit wat net over haar billen viel, en deed een dikke koltrui erbij aan. Daarna maakte ze zich op. Lippenstift, oogschaduw, eye-liner. Allemaal had ze het speciaal voor nu gekocht, ze had het in geen jaren gebruikt. Ze vroeg zich af of Chantal haar straks nog wel zou herkennen. En of zij Chantal nog wel zou herkennen, want die was niet anders. Haar hakschoenen haalde ze nieuw uit de doos. Ze deed ze aan en pakte haar sleutels.

In de stad kocht ze bij een bijouteriezaakje eerst een stel grote oorringen. Normaal droeg ze die nooit, met haar lange haar. Maar straks zou dat heel anders zijn. Ze vroeg zich af hoe. Haar lange haar was zo bij haar gaan horen. Het zou zo veel als revolutie betekenen in haar omgeving. Het idee…

Precies op tijd was ze bij de kapper. ”Esther?”, vroeg het kapstertje wat haar hielp. “welkom, je mag meteen gaan zitten, ik kom zo bij je.” Esther liep door naar de lege stoel. Vreemd voelde dit. Zo’n zelfde gevoel wat je hebt als je op Schiphol zit als je op wereldreis gaat, bedacht ze. Straks zou ze als een ander persoontje de zaak verlaten. Ze keek in de spiegel en haalde haar handen door haar lange haar. Nu kon het nog.

“Hoi ik ben Jessica”, kwam het kapstertje terug. “Hoe wil het het geknipt hebben?”

Esthers adem stokte in haar keel. Dit was het moment. Ze kon nu nog terug. Nee, ze had er goed over nagedacht. Bovendien, Chantal zat nu ook ergens in zo’n stoel, ergens in deze stad. Ze hadden drie voorwaarden afgesproken: heel kort, een andere kleur, en sexy. Ze kon het nu niet maken om terug te gaan. “Hoi, ik wil iets heel anders, dit lange haar ben ik zat, ik heb er goed over nagedacht: ik wil een heel kort, sexy koppie, met een andere kleur dan dit”, zo herhaalde ze vastbesloten het lijstje eisen. “Nou, je klinkt behoorlijk stellig”, antwoordde Jessica. “Je weet het zeker? Ik kan je niet op andere gedachten brengen, je haar is erg mooi en lang…”. “Nee, ik weet het zeker” zei Esther, terwijl de opwinding dat ze het gezegd had door haar lichaam gierde. “Okee, dan gaan we aan de slag”. “Had je al ideeën over het model?” vroeg Jessica. Daar had ze inderdaad al over nagedacht. Ze haalde een tekeningetje uit haar tasje. Ze had zich de afgelopen weken al duizend keer afgevraagd hoe ze eruit zou zien en geprobeerd het te tekenen. Daar was ze altijd al goed in geweest.

“Dit is wel heel kort hoor!” riep Jessica uit. “Geeft niet, ga je gang, ik weet het zeker”, antwoordde Esther.

Terwijl Jessica haar lange haar kort begon te knippen dacht Esther aan Paul. Wat zou hij ervan vinden? Hij wist van niks, vanavond werd een grote verrassing. Achter zich hoorde ze Jessica de tondeuse inschakelen. Ze vroeg om een kammetje ‘één’ aan haar collega. “Okee, even je kin op je borst, Esther”, zei Jessica. Esther deed haar kin op haar borst en voelde hoe haar nek met gelijkmatige stroken werd opgeschoren. Vreemd, die koelte. Heerlijk ook!

“Zo, dat gaat er al op lijken”, zei Jessica, terwijl ze de schaar neerlegde. Ze had Esthers haar zojuist in een rechte lijn geknipt, van het midden van haar wang schuin naar boven, achter haar oor, waar het haar kortgeschoren was. “Als deze bob niet sexy is, dan weet ik het ook niet meer.” “Wil je de achterkant eerst even zien, of het kort genoeg is?” Jessica pakte de handspiegel. Tot aan de bovenkant van haar oren was haar nek superkort, net niet kaal. Ze kon haar huid erdoorheen zien. “Wow”, zuchtte Esther, “eindelijk”, en ze streek met haar hand over haar bijna kale nek. Jessica ruimde de spiegel op; ”Zullen we voor we gaan kleuren eerst even wassen?”

De vrouw die aan de kassa afrekende na een uurtje leek niet op de Esther die eerder die ochtend was binnengekomen. In plaats van lang bruin haar, stond daar nu een blondine, met haar haar geknipt in een korte boblijn, in haar nek superkort opgeschoren. Ze kon er zelf bijna al niet van afblijven, zo lekker voelden de zachte borstelige stugge haartjes van haar nek.

De grote oorringen voelden nog erg onwennig. Maar als ze in de spiegel keek vergat ze adem te halen. Een lange slanke nek, stak uit de kol van de trui, haar oren waren goed zichtbaar… En ze was haar lange haar vergeten. Dit was de nieuwe Esther.

In het restaurant van het warenhuis gingen haar ogen zoekend rond. Waar was Chantal? Ze zocht onwillekeurig naar haar vriendin zoals ze haar kende: met lang donker haar, en haar brilletje zonder montuur. Altijd in de eeuwige spijkerbroek. Niet bij de bar, niet bij de trap. Toen stokte haar adem in haar keel. Daar was ze bij het raam. Maar… was dát Chantal? Wow! Ze was een totaal ander mens! Chantal had haar vriendin inmiddels ook gezien. Ze renden op elkaar af en kregen allebei de slappe lach. Een innige omhelzing volgde. “Wat zie je er uit!” “Nee, jij bent nog herkenbaar, wou je zeggen!”. “Wat een babe ben je!” “Goed he? juichte Chantal, terwijl ze een rondje om haar as draaide, om Esther het resultaat te laten zien. Ze liep op hoge hakken, met haar lange slanke benen in een stel sexy rode netkousen. Een superkort knalrood rokje met een wijde wollen rode trui met een hals zo breed als haar schouders. Haar lange donkere haar was verdwenen. Ze had nu een asymmetrisch kort blond koppie. Aan de rechterkant leek het zo’n zelfde korte bob als Esther had, aan de linkerkant was het hoog opschoren, haar oor helemaal vrij en het haar aan die kant en in haar nek was doorschijnend zo kort was het. “Ook blond!”, gierde Esther… “We zijn zussen…”. “Super sexy zussen”, knikte Chantal.

Het werd een heerlijke middag. Waar de twee ook kwamen, ze werden overal nagekeken. Niet gek ook, zoals ze er uitzagen.

Aan het eind van de middag gingen ze beiden naar hun eigen huis. Eerst de mannen verrassen, en dan zouden ze elkaar ontmoeten in een restaurant in de buurt, voor een gezellig etentje voor vier.

Pal had niet het geringste idee wat hem te wachten stond toen hij thuiskwam. Hij zette z’n koffer in de gang, deed z’n jas uit en liep door naar de keuken. Hij hoorde dat Esther er was, bezig de vaatwasser leeg te ruimen. Hij deed de deur open en zag zijn vrouw staan. Gebukt, met haar rug naar hem toe, in een superkort rokje, met sexy netkousen. Toen kwam ze overeind en zag hij haar haar. Althans, wat ervan over was. “Schat…”, stamelde hij… “je haar…! En wat zie je er uit! En je nek! Wat kort!”. “Vind je het mooi lieverd?” vroeg Esther en ze omhelsde hem. Zijn hand zocht haar hals, ze legde haar bijna kale nek in zijn hand. Hij kuste haar, en zei: “Je moest eens weten hoe lang ik dit al hoopte!”. “Je bent de mooiste vrouw ter wereld!” Ze liet haar rokje zakken en sloeg één been om hem heen, bracht zijn andere hand naar die andere geschoren plek… “Voor jou, schat, voor jou!” En ze kuste hem.

Die avond werd heel gezellig. Chantal had thuis een vergelijkbare ervaring gehad. En in het restaurant konden Paul en Jack hun ogen niet van hun vrouwen af krijgen. Zo kort, zo sexy.

Cynthia Robson © 2004