Corte bastante.

Na mijn ontdekking van mijn haar fetish zoek je tevergeefs naar omstandigheden waaronder het gebeurt. Helaas gaat het nooit zoals je zelf graag wilt, simpel om het feit dat mensen jou gedachten niet kunnen lezen.

Jaar in jaar uit heb ik alle ouderwetse kappers uitgeprobeerd, tevergeefs niemand heeft voldaan aan wat ik graag wilde. Eigenlijk logisch, omdat ze geen gedachten kunnen lezen, en omdat ze jou nooit eerder hebben gezien, zei niet iets uit zichzelf doen zonder de specifieke bevestiging te krijgen van jou.

Jullie vragen je misschien af wat ik dan wil, ik wil dat er iets gebeurt met mij waar ik geen controle over heb. Ik voel mij out of controle en onbeschermd onder een kaplaken bij een kapper, maar dan moet er wel iets out of controle gebeuren.

We kennen allemaal wel een kapper uit het verleden, die, maakt niet uit wat je vroeg, het haar altijd korter knipte dan jij wilde. Precies die zoek ik, waar zijn de ouderwetse kappers gebleven, waarbij je eigenlijk niets in te brengen had, en hij bepaalde hoeveel er af ging.

Heerlijk lijkt mij het gevoel dat als je zegt op de vraag van de kapper; en wat heeft u in gedachten, waarop ik zeg doe het maar helemaal kort, dat hij zonder blikken of blozen de tondeuse zonder opzet kam over je hoofd laat scheren en je als een kale kip buiten zet!

Nee, altijd komen er weer de vragen, van hoe kort je het precies wil, en of je het al eens zo kort hebt gehad, weer zeuren, dan gaat de lol en de spanning er van af!

Tot dat ik voor mijn werk naar het buitenland moest, Portugal om precies te zijn. Het was begin januari dat ik er arriveerde, met een flinke bos haar, ik werkte in de textiel, heren en dames tops om specifiek te zijn. De tijd verstreek en het werd maart, de flinke haardos was inmiddels buiten proporties aangegroeid en met de beste wil van de wereld niet meer in model te krijgen!

Mijn hotel was gelegen in Porto, noord Portugal dus, en de fabrieken waar ik mee werkte lagen nog veel noordelijker. Ik werkte van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat, dus geen tijd om in de rondte te kijken voor een kapper. Tot dat ik ook een keer op zaterdag een afspraak had met een fabrikant in een hoog gelegen dorp, de afspraak was ‘s ochtends om negen uur, het was niet wat ik zocht dus om half elf stond ik weer buiten.

De fabriek was enkele minuten rijden buiten een dorps kern, door de vroege afspraak, en omdat ik vroeg was vertrokken uit porto, was ik niet in de gelegenheid geweest om te ontbijten. Dus was het plan om in het bijgelegen dorpje een stevig ontbijt te nemen.

Dus in het dorp aangekomen zocht ik een parkeer plaats, dat viel niet mee, aangezien het zaterdag was en er een druk bezochte markt was. Uiteindelijk een plaatsje gevonden op het marktplein, draaide ik de sleutel om, om de auto af te sluiten toen ik mij realiseerde dat ik voor een kapper geparkeerd stond. Niet dat het meteen duidelijk was, want het was niet aangegeven, er was geen etalage, alleen het simpele feit dat ik zag dat er iemand in een stoel geknipt werd bevestigde dat het een kapper moest zijn.

Vermoeid door het wekenlange zware werkschema, en het feit dat mijn haar gewoon weg onmogelijk was geworden, stapte ik het lokaal binnen. Er stond een stoel, er waren 4 wachtende voor mij, en er was geen spiegel. Enigszins bang geworden, door wat ik aantrof, werd ik opgewonden, en doordat iedereen mij als een vreemde eend in de bijt aankeek, durfde ik niet rechts om keert te maken. Geduldig bleef ik wachten, ik moest echter staan, want er stonden maar 4 wachtstoelen.

Echter toen de kapper klaar was met zijn klant werd ik vriendelijk uitgenodigd om plaats te nemen, toen ik echter wees op de wachtende heren, werd ik door alle 4 aangemoedigd om plaats te nemen, kennelijk komen hier weinig toeristen en ben ik een bezienswaardigheid.

Zo gezegd zo gedaan, ik nam plaats in een krakkemikkige stoel, een ranzig kleedje werd strak om mijn nek geknoopt en er werd beleefd gevraagd in het Portugees wat ik wilde. Niet dat ik wist wat er mij gevraagd werd, maar daar ging ik dan maar van uit.

Nu is het zo dat ik tijdens mijn verblijf alleen Engels gesproken heb, en de Portugese taal niet machtig, ga ik altijd op pad met een boekje; hoe, wat, waar in het Portugees. Ik probeerde het eerst op mijn beste Engels uit te leggen wat ik wilde, maar alleen vragende blikken keken mij aan. Dus haalde ik het bewuste boekje tevoorschijn, nu is het zo dat er ook voor een bezoek aan de kapper, een hoofdstuk met vertaalde woorden is opgenomen.

Echter anderhalve pagina voor vrouwen en twee zinnen voor mannen, deze twee zinnen vergeet ik de rest van mijn leven niet meer! Een zin was een vertaling van een klein stukje eraf, de tweede zin was een flink stuks eraf, en aangezien de hoeveelheid haar die ik had, was een flink stuk er af wel op zijn plaats. De Portugese vertaling was, Corte bastante!

Dus opkijkend van mijn boekje zei ik dus op mijn beste Portugees, Corte bastante. Alle vier de wachtende heren begonnen te praten en te proesten, later bleek van het lachen. Er werd door de kapper bevestigend geknikt, en de tondeuse die aan het plafond hing, en de grootste was die ik ooit gezien had, met een luide grom tot leven geroepen. Aan gezien er geen spiegel was, zat ik met mijn gezicht naar de 4 wachtende heren gedraaid.

Voor dat ik wist wat de Portugese vertaling inhield van; een flink stuk er af, zoemde de schaap scheer machine, want volgens mij was het er zo een, over mijn hoofd. Het moet een hilarische vertoning zijn geweest voor de 4 wachtende heren, want die wisten niet waar ze moesten kijken, pissend in hun broek van het lachen werd deze verdwaalde toerist volledig kaal geschoren. En dan bedoel ik kaal geschoren met een grootte K, het apparaat, en daarom wist ik zeker dat het was om schapen te scheren, liet een beschadigde, rode, en soms bebloede schedel achter. Echter dat wist ik toen nog niet, want er was geen spiegel, het deed alleen verrekkes zeer.

Na goed en wel 8 minuten werd ik bevrijd door het ranzige lakendje, moest ik de hoofdprijs betalen, wat ik maar al te graag deed om zo snel mogelijk mijn weg te kunnen vervolgen, want ik had wel een idee dat er iets niet klopte. Ik heb zelfs nog een dikke fooi gegeven, waarna het lachen van de wachtende heren niet meer te stoppen was.

Pas toen ik ver uit het dorp weg gereden was heb ik de auto aan de kant gezet, en een blik in de spiegel geworden! Mijn haar was tot op het bod toe geschoren, overal littekens van die tondeuse. Later heb ik uitgevonden dat de term Corte bastante schaapscheerders term is, zo pas dus op met de buitenlandse kappers vertalingen.