Mijn vrouw heeft kastanje bruin en dik haar en heeft een bobmodel. De lengte van haar haar begint net onder haar oor en loopt van oor tot oor in dezelfde lengte. Ze heeft als ze net van de kapper komt een mooie volle pony die is afgeknipt tot halverwege haar voorhoofd.

Ze gaat elke zes weken gelijk met mij naar de kapper en ik geniet altijd ontzettend als haar haar weer lekker vers geknipt is. Haar pony en haar lengte hebben dan zo’n lekkere botte rand. Ik wil er dan altijd aan zitten en de botte randen van haar haar tussen mijn vingers voelen.

Ze houdt zelf ook wel van dit model, maar vindt haar pony tot halverwege haar voorhoofd eigenlijk tekort. Haar kapster houdt ook niet van korte pony’s, als je haar tevoren niets zegt knipt ze de pony tot net boven de wenkbrauwen, dat vind ik ook wel mooi staan, maar er gaat toch niets boven een flink bloot voorhoofd met een korte dikke volle pony. Zo’n pony die je met moeite kunt vastpakken.

Mijn vrouw weet dat ik geweldig kick op zo’n korte botte volle pony en daarom laat ze hem voor mij tot halverwege haar voorhoofd knippen. Ze weet wel dat zij dan tegen haar kapster moet zeggen dat ze een “extra korte pony wil”, anders gebeurd het zeker niet.

Laatst had mijn vrouw, een beetje vermoeid, zitten uitrusten in de kappersstoel en vergeten een opdracht te gegeven om haar pony extra kort te knippen. Prompt stapte ze in de auto met een pony die net boven haar wenkbrauwen was geknipt. Ze zag aan mijn gezicht wel dat er iets mis was en vroeg mij, zich van geen kwaad bewust, “wat is er?”. Ik zei kwaad “je hebt geen extra korte pony laten knippen”. Ze maakte haar excuus en zei er absoluut niet aan gedacht te hebben.

Ik sprak met haar af dat als ze weer vergat om een extra korte pony te vragen, dat ik dan `s avonds in bed zelf de schaar of tondeuse ter hand zou nemen en haar pony dan super kort zou knippen. Ik beloofde haar dan een super korte botte pony van net boven de haarlijn te zullen knippen. Zo’n pony die echt niet meer vast te pakken is, maar nog net wel te kammen valt. Dat schrikbeeld stond haar echt niet aan, zeker niet van die gulzige haarvretende tondeuse. Dit dreigement werkt prima, ze heeft het nadien nooit meer vergeten.

Diep in mijn hart hoop ik echter ze nog eens vergeet de opdracht tot het knippen van een extra korte pony te geven aan haar kapster, zodat ik zelf aan de slag kan. Zou ik haar pony dan zo drastisch durven te knippen? Het lijkt mij wel lekker. Zij vreest in ieder geval mijn knipbeurt met schaar of tondeuse.

Ik hou ook zelf erg van knippen en elke avond voordat ze naar de kapper moet wast ze haar haar en föhnt het dan droog. In bed kam ik haar haar en knip dan een klein randje haar van haar pony en haar lengte af, zodat het weer heerlijk bot aanvoelt. Elke knip die ik dan doe geeft mij een volmaakt gevoel van geluk. Mijn vrouw weet dus waartoe ik in staat ben, dat doet haar denk ik wel oppassen.