Home » Language » Dutch » Studietijd, een nieuwe fase in mijn leven (Part 2)

clipper-banner
Our Reader Score
[Total: 0   Average: 0/5]

Ik volgde Danièlle naar een vrije kapplaats waar ik plaats mocht nemen.Pas toen zag ik dat alleen de haren van Sabine gewassen waren. Zij zatal in de stoel naast me onder een blauwe kapmantel. Haar natte, langehaar helemaal doorgekamd.  Danièlle begon mijn lange haar ook door tekammen terwijl ik zag hoe Monique, Ilse en Nathalie met droog haaronder een blauwe kapmantel zaten.
“Zo, “ zei Danièlle “En hebben jullie al een idee?”
“Ja,” zei Sabine “Het lijkt me prachtig als Louis hetzelfde kapselkrijgt als ik. Ik heb het al met Astrid besproken en zij is heelenthousiast over het idee.”
“Dus ik knip hetzelfde kapsel als Astrid?” vroeg Danièlle
“Ja” zei Astrid die meteen het lange haar van Sabine voor haar ogenbegon te kammen. Het haar viel als een gordijn voor haar gezicht.
Op het zelfde moment voelde ik hoe ook mijn lange haren als een gordijnvoor mijn gezicht gekamd werden. Mijn lange, wilde leeuwenmanen hingenin dunne, nog een beetje natte, straaltje voor mijn gezicht. Ik voeldehoe de schaar ligtjes tegen mijn voorhoofd aandrukte en hoe het haarvoor mijn gezicht naar beneden begon te vallen. Waar was ik aanbegonnen? Wilde ik dit wel. Een meisje dat ik nog helemaal niet kendehad helemaal in haar hoofd hoe mijn kapsel moest worden.
Voorzichtig keek ik opzij naar Sabine waar de haren ook in dunnestrengetjes naar beneden vielen. Langzaam ontstond een keurige pony,maar meer kon ik niet zien want ik voelde hoe Danièlle weer een gordinvoor mijn ogen kamde. Langzaam begon ze de strengetjes weer voor mijnharen weg te knippen en weer na te kammen. Heel langzaam kreeg ik eenkeurige pony. Regelmatig voelde ik de kam door mijn haren gaan, gevolgddoor de schaar die langzaam en geduldig de strengen haar afknipte.
Ik zag hoe Danièlle opzij keek en even dacht ik dat ze een knipoogmaakte naar de andere meiden. Toen ik naar hen keek zag ik dat dekapsters bij hun bezig waren Folie in hun haar te doen. Langzaam werdenhun lange haren verpakt in keurige pakketjes folie. Ik zag hoe zeondertussen naar mij zaten te kijken maar ik durfde niets te zeggen. Ikwas helemaal in een soort van trance. Een mengeling van sensatie enangst. Waar was ik aan begonnen?

Toen ik weer naar Sabine keek zag ik dat de kapster haar haar tot opschouderlengte aan het afknippen was. Prompt voelde ik ook bij mijzelfhoe de schaar met een duidelijk “Sjriek” hele lokken afknipte tot opschouderlengte. Langzaam zag ik bij Sabine en mij een hele bos haar totschouderlengte slinken.

Bij de andere meiden zaten steeds meer keurige aluminiumfolie pakketjesals dakpannen in het haar. Toch bleef ik het onbehaaglijke, spannendegevoel in mijn buik houden. Het leek wel of al die dames om mij heenhun plan al lang getrokken hadden. Ik wist niet wat ik er van moestdenken, misschien beeldde ik het me maar in maar het leek alsof demeiden en de kapsters steeds oogcontact met elkaar hadden. Ze kendenelkaar toch niet…..?

Veel tijd om na te denken kreeg ik echter niet want ik zag dat het haarvan Sabine inmiddels helemaal tot schouderlengte was afgeknipt en ookmijn eigen haar was flink ingekort tot schouderlengte. Zou ik echthetzelfde kapsel krijgen als Sabine?
Dat was wel heel vrouwelijk, ik was tenslotte toch een jonge man..
De kapster bij Sabine was inmiddels bezig het haar minutieus op eenlengte te knippen maar gek genoeg deed Danièlle dat niet bij mij.
Danièlle pakte een spuitflesje en spoot een licht zoet geurend goedje op mijn haar.
Dat was niet bij Sabine gebeurt… Ach ja, misschien was mijn haar watdroog geworden en wilde Danièlle het gewoon wat vochtiger maken. Maarhelemaal zeker was ik niet, zeker niet toen Danièlle wegliep om evenlater terug te komen met een soort karretje met daarop een soortgekleurde plastic staafjes met elastiek en Sabine me betekenisvol enmet een geheimzinnige glimlach aankeek.
Ik voelde hoe het bloed in mijn gezicht omhoog kroop terwijl alle meisjes en kapsters naar me keken…..
Mijn hoofd maakte een plotselinge beweging van de spanning en ik voeldeme plots als een klein jongetje. Hulpeloos en overgeleverd….

Leave a Reply

clipper-banner