Het was aan het begin van mijn studietijd. Ik had de zomervakantie gebruikt om mijn kamer in te richten en was klaar voor mijn studie. Alleen in een vreemde stad, Ik kende nog niemand maar dat zou snel veranderen.
1 week voor de start van het nieuwe schooljaar waren er introductieweken en ik zou ook deelnemen. Ik had aangeboden dat een aantal mensen, die nog geen eigen kamer hadden, bij mij mochten overnachten.
Het was 10 uur toen er aangebeld werd, Ah dat moesten mijn logees zijn.
Toen ik de deur opende viel ik bijna stijl achterover van verbazing. Voor mijn deur stonden vier meiden, alle vier even mooi.
“Hoi, we hebben je adres gekregen van de introductie-commissie, als het goed is kunnen we bij jou overnachten”
“Ja hoor, kom binnen” zei ik zo relaxed mogelijk.
“De meiden volgden me naar binnen naar de kamer”
“Willen jullie iets drinken?” vroeg ik.
“Ja hoor, heb je thee?”
“Ik kan wel even maken hoor” antwoordde ik, terwijl ik al onderweg was naar mijn keukentje.
Eenmaal bezig in de keuken hoorde ik de dames giebelen vanuit de kamer. Ze hadden hoorbaar lol. Ik kon horen dat ze het hadden over “…typisch jongens” en nog zo het een en ander.
Even later kwam ik terug in mijn kamer met een volle pot thee en 5 mokken.
Ik had zelfs aan koekjes gedacht dus op mijn dienblad stond ook mijn koektrommel.

De meiden die het nog steeds naar hun zin hadden zaten nog steeds met elkaar te praten toen ik de thee inschonk en hun hun dampend hete thee presenteerden.

“Helemaal vergeten te zeggen, mijn naam is Louis” zij ik toen ik ging zitten.
“Hoi, ik ben Nathalie, en dit zijn Monique, Ilse en Sabine” zij een van de meisjes, terwijl ze de anderen een voor een aanwees.
“Kennen jullie elkaar eigenlijk” vroeg ik, verbaasd dat Nathalie de anderen zo soepel voorstelde.
“Ja, we hebben samen op de middelbare school gezeten en gaan nu ook samen studeren”
“Goh wat leuk, zo te horen hebben jullie het wel naar je zin zo”
“Jazeker”, zei Monique “Leuke kamer trouwens, we waren al verbaasd. Het is helemaal geen typisch jongens hok.”
“Nee, het lijkt wel een echte gezellige meidenkamer” vulde Nathalie aan. “Heb je dit helemaal zelf ingericht, of heb je een vriendin die je geholpen heeft”
“Nee”, antwoordde ik “Ik heb mijn kamer helemaal zelf ingericht”
“Ja we hadden het er al over het gebeurt maar zelden dat jongens het zo gezellig maken. Ook hoe je thee kwam brengen. Eigenlijk best vrouwelijk.”
“Tja ik heb dat al eens vaker gehoord” antwoordde ik. “Mensen zijn vaak best een beetje in de war door mijn uiterlijk”
“Dat kun je wel zeggen, je uiterlijk past helemaal niet bij die meisjesachtige uitstraling”
“Nee, zeker die leeuwenmanen niet” zei Ilse “Best gek dat je daar niets aan doet. In alles lijk je net een meisje.
“Ja als ik het zo zie zou je daar echt iets aan moeten doen joh, of voel je je er wel happy mee? Het kan natuurlijk best maar het past niet echt bij je”
“Hoe bedoel je?” vroeg ik
“Nou je zou jezelf wat minder macho kunnen kleden en je haar zou je ook wat anders kunnen doen” zei Nathalie.
“Daar heb ik nu nog nooit aan gedacht” antwoordde ik, terwijl ik me een tikje ongemakkelijk begon te voelen.
“Ja, we vallen natuurlijk met de deur in huis hoor en we willen je niet overvallen, maar wij zouden het best leuk vinden om met een jongen de stad in te gaan.”
“Weet je wat?” Zei Sabine “We gaan met je! Wij betalen als dank voor het logeren”
“Goed idee” vielen de anderen haar bij terwijl ik me steeds ongemakkelijker ging voelen.
“Ja maar …” sputterde ik.
“Joh, lijkt het je iets of niet?”
“Ja maar …” probeerde ik nog eens
“Nee joh, kom op als we de thee op hebben gaan we”

Enkele minuten later liep ik, omringt door Nathalie en haar vriendinnen de stad in. Na een tijdje gelopen te hebben vroeg Ilse of ik de stad al een beetje kende waarop ik ontkennend antwoordde.

“Nou dan lopen we op ons gemak door de stad en zoeken we eerst maar eens een gezellige kapper”
We wandelden kriskras door de stad en passeerden enkele kappers. De meesten werkten alleen op afspraak dus dat vonden de meiden geen optie.

“Een afspraak maken doen we niet. dat geeft je alleen de tijd om onzeker te raken”

Zo gebeurde het dat we, aan de rand van het centrum een grote kapperszaak tegen kwamen.
“Salon Metamorphose” stond er groot op het raam. “Wij werken zonder afspraak”

Door het raam zag ik een grote, blinkende zaak met veel spiegels. In de gauwigheid zag ik wel 6 kapsters waarvan er 2 klanten aan het knippen waren.

Voor ik het wist hadden de dames me mee naar binnen genomen.

“Hoi”, zei Sabine, die het woord nam. “Wij hebben introductie en zouden er graag goed uitzien hebben jullie plek voor ons allemaal?”

“Als jullie heel even geduld hebben wel hoor! Is het voor jullie allemaal?”
 “Ja hoor” antwoordde Sabine, “maar speciaal voor hem” wijzend op mij.
“Dat kan, Allemaal wassen en knippen?”
“Sommige van ons willen ook wel iets meer, is daar nog tijd voor?” vroeg Sabine
“Ja hoor dat lukt wel” antwoordde de kapster. “Ga maar even op de bank zitten dan overleg ik even.”

Toen we daar zo zaten voelde ik me toch steeds nerveuzer worden. Daar zat ik, met vier wildvreemde meisjes in een kapsalon die ik totaal niet kende waar als blonk en straalde.
Plotseling was ik niet meer zo zeker van mijn zaak. Had ik dit wel moeten doen?

“Zo, wie is de eerste” hoorde ik plotseling een stem vragen.
“Doe hem maar als eerste” antwoordden de dames gezamenlijk.
“Ja hoor” antwoordde de kapster, die er al even mooi uitzag als de meiden die bij me waren.
“Wat gaat het worden”
“Nou, eerst maar even wassen, dan kunnen we even overleggen” antwoordde Sabine.
“Ja hoor, kom maar mee naar de wasbak” antwoordde de kapster.

Ik liep achter de kapster aan naar de wasbak. Of eigenlijk wasbakken. Er waren er wel 8 naast elkaar. Grote lichtgrijze wasbakken met grote blauwe stoelen met al even grote armleuningen.
De kapster wees de derde stoel aan en zei “Ga maar zitten. Mijn naam is Danièle”
Daniel deed me een handdoek en een kapmantel om en nam voorzichtig mijn hoofd vast terwijl ze mijn lange haar bij elkaar nam en mijn hoofd in de wasbak legde.
Terwijl ze mijn hoofd achteruit leidde voelde ik hoe de stoel langzaam naar voren gleed waardoor ik kwam te liggen. Ik zag uit mijn ooghoeken de dames druk gebarend en lachend met een andere kapster overleggen en ook naar de wasbakken komen.
De vier meiden namen plaats bij de wastafels naast me en legden ook hun hoofd achterover.
Overal hoorde ik het water te lopen en bij mijzelf voelde ik hoe Danièle mijn haar nat begon te maken. Langzaam voelde ik mijn haar zwaarder en zwaarder worden door het water. Eerst bovenop en toen steeds verder naar beneden. Ik hoorde een geluid dat het midden hield tussen pompen en gorgelen en hoorde hoe Danièle de shampoo tussen haar handen verdeelde. Ze plaatste haar duimen net achter mijn slapen boven mijn oren en begon de shampoo in te masseren. Een merkwaardige, tegenstrijdige tegenstrijdige van ontspanning, spanning en verrukking kwam over me heen terwijl ik daar lag met mijn hoofd in een wasbak.
4 wildvreemde meiden waren samen met mij een al even wildvreemde kapsalon in gelopen om mij een nieuw kapsel te laten geven. Ik had wildvreemde dames carte blanche  gegeven. Ik voelde hoe de shampoo langzaam veranderde in een dikke, romige schuimlaag die Danièle over mijn hoofd verspreidde. Zacht maar daadkrachtig masseerde ze de shampoo in terwijl ik me helemaal overgaf aan wat er komen ging….