Monique bleef doorgaan met het sponsje, net zo lang tot mijn hele haar doordrenkt was met het fixeer goedje. Weer kreeg ik het kunststoffen kapje op mijn hoofd en daaroverheen de muts.

“Zo, nu weer even geduld hebben” zei Monique.

“Weet je wat, als jij nu eens een mooie kleur voor Ilse’s haar verzint. Tenslotte is het veel leuker om alle ervaringen samen te delen.”
“Ik? Hoe be.. , bedoel je…?” stamelde ik.

“Mijn haar is nu in een mooie bob geknipt” zei Ilse plotseling, en ik realiseerde me dat ik haar al een tijd niet meer had gezien. Een van de kapsters moest haar verder hebben geholpen toen de anderen met mij bezig waren.

Haar haar was een flink stuk korter geworden en haar nek was hoog opgeschoren. Haar zijkanten liepen van kaaklengte schuin naar achter, tot op de hoogte waar het was opgeschoren. Haar hele nek was met een scheermes glad uitgeschoren.

“Best heftig hè? Ik vind dat er best een andere kleur doorheen mag en jij mag dat doen. Jij hebt ons de vrije hand gegeven, nu mag jij bij mij…”

Ik was helemaal de kluts kwijt. Het ene moment zat ik daar nog hulpeloos te wachten en nu mocht ik over Ilse’s haar beslissen….

“Weet je het heel z..zeker” vroeg ik aarzelend.

“Jazeker, wat denk je welke kleur zou bij me passen…? Iets extreems? Of zal ik gewoon voor een mooi goudblond gaan.”

Het idee dat ik mocht beslissen over hoe iemand anders eruit mocht zien wond me plotseling behoorlijk op. Ik had nooit gedacht dat dat zo’n impact zou hebben. Ik vond het moeilijk om mijn gedachten op een rijtje te houden.

“Je hoeft echt niet verlegen te zijn. Ik weet dat je dit graag wil” zei Ilse

“Dat ik dat graag wil???”

“Ja, weet je, we hebben je een klein beetje voor de gek gehouden, Nathalie, Monique,   Sabine en ik werken sinds kort in deze salon, maar voorheen liepen we stage in een salon in de stad waar jij vandaan komt, vlak bij het station. Iedere keer als je er voorbij kwam zagen we je naar binnen kijken en dan doorlopen. We dachten dat dit een hele mooie beloning voor je zou zijn. Heb je al een idee voor mij haarkleur?”

Dat was het dus!! Ik had al een paar keer vreemd opgekeken. Het idee dat ik in de maling was genomen maakte me kwaad en opgewonden tegelijkertijd. Ik vond dat ik het volste recht had om een beetje wraak te nemen. Hoewel wraak??? Tenslotte hadden ze het gedaan om mij te plezieren. Maar dat hadden ze toch ook kunnen zeggen…?

Maar dan was ik natuurlijk nooit meegegaan. Ik was de meisjes dankbaar voor deze ervaring maar ik wist nog niet hoe ik eruit zag,

“OK!” floepte ik eruit. “Bij deze bob lijkt me zilverblond met blauwe plukken wel mooi!”

“Wow,” zeiden de meiden, “wel heftig! Weet je wat, je mag het zelf doen”

Danièlle nam me mee achter en gordijn waar allemaal tubes en flessen stonden.

Ze wees me hoe ik de kleuren moest mengen en gaf me alles wat ik nodig had.

Ik stond op het punt om, met mijn eigen haar nog steeds in permanentrollers en fixeervloeistof, met een kunststoffen muts op, de haren van Ilse te gaan verven!!

Ik had plotseling het idee dat iedereen naar me keek en voelde me machtig en klein tegelijkertijd! Dit was allemaal van te voren bedacht en ik wist het niet!