JUNE

 

June heeft haar beide armen om mijn nek en geeft me een zwoele zoen. Ze kijkt me aan en zegt “Volgens mij ben je met je gedachten heel ergens anders.”

Ik zeg “Ja dat klopt, bij de kapper.”

June antwoordt  “Hoe bedoel je?”

“Ik kreeg onderweg naar hier een spontane aanval van haarcrisis.”

“Haarcrisis?” vraagt ze.

Ik vertel haar dat ik vaak veel té lang wacht, soms maanden, om naar de kapper te gaan en dat het me dan plots gaat irriteren omdat het er totaal niet meer uitziet. Haar-crisis dus.

June lacht “Waarom stel je het dan telkens zo lang uit?”

“Wil je dat echt weten?”

“Ja, daar ben ik wel nieuwsgierig naar.” zegt ze, terwijl ze met haar hand zachtjes door mijn haar gaat en met haar grote ogen omhoog gericht, mijn kapsel inspecteert.

Ik aarzel , maar probeer het dan uit te leggen. Dat ik meestal wat foto’s op mijn iPhone aan de kapster laat zien, hoe het te knippen.  Daar komt weinig van terecht. Ik zal er het juiste haar wel niet voor hebben of ze kan of wil het niet zo knippen. Dus neig ik er naar om het dan maar een heel klein stukje te laten bijknippen. Soms denk ik weleens om het compleet anders te laten knippen, maar hoe dan? Of de kapster vrij spel geven, maar kan zijn dat ik dan zo’n truttig kapsel aangemeten krijg. Of heel kort, maar dat durf ik dan weer niet en zeker al niet als het aardig lang is. De overgang is dan wel héél groot.

“Laat mij die foto’s eens zien.” Ik toon June de foto’s op mijn iPhone.  “Daar zitten wel een paar leuke kapsels tussen, niet allemaal mogelijk met jouw haar, ben ik bang voor. Kijk, als je de zijkanten behoorlijk kort doet, dan kun je het bovenop ook ietwat korter dragen, net wat meer in lagen geknipt. Dan lijkt het voller en heb je toch een beetje het effect als op deze foto. Vind je het niks, dan kun je het daarna nog altijd anders laten knippen of misschien zelfs wel stoer écht helemaal kort! Zoals op deze foto. Zou je best goed staan.”

June blijft met haar handen aan mijn haar zitten. Haalt dan weer een lok bovenop mijn hoofd omhoog, dan weer wrijft ze mijn pony naar achter of duwt met de vingers gespreid het haar bij mijn oren in opwaartse richting.

“Ik heb een idee. Als je nu morgen naar de kapper gaat, laat je het enkel een klein stukje bijknippen. Dan ga je niet wéér maanden wachten, maar al na twee weken wéér naar de kapper. Voor dat kapsel met die kortere zijkanten. Na twee weken ga je opnieuw, echt goed de schaar erin! Als je dan nog durft ga je de dag daarop voor de finale. De tondeuse! Heb je niet die grote overgang waar je zojuist over sprak en je kunt bij iedere stap tegen jezelf zeggen dat je ermee stopt. Jezelf helemaal overgeven aan een kapster en die carte blanche geven kan natuurlijk ook. Dan moet je wel zeker zijn van je zaak én van die kapster. Zo, probleem opgelost?”

Ik blaas wat lucht tussen mijn lippen door naar buiten en zeg “Ja dat is wel een creatieve oplossing. Krijg het er wel een enigszins benauwd van. Toch wel het risico dat ik ergens in dat stappenplan zelf afhaak of dat de veilig blijvende kapster me op andere gedachten brengt. Welke kapster is ook nog de vraag. Ik wil het heel bewust meemaken. Ze moet het langzaam knippen. Een beetje sensueel.”

June reageert “Sensueel of seksueel? Je mag gerust zeggen dat het je opwindt hoor. Ik ben wel wat gewend.”  Ik snik instemmend. “Ja, ik voel het …”zegt June.

“Maar zeg je dit allemaal om mij uit te lokken?”  Ik vraag wat ze daarmee bedoeld.

“Jij weet heel goed dat ik van beroep kapster ben. Misschien hoop je dat ik je haar ga knippen.”

“Stap één? Om te beginnen. Daarna vrij ik zo lekker met je …  dat je me daarna volledig de vrije hand geeft. Ik maak je zo geil dat je geen weerstand meer kunt bieden en me carte blanche geeft. Waarom een plan van weken en weken, terwijl het in één middag kan. Kun je ook niet tussendoor afhaken en geloof me ik zal niet degene zijn die je op andere gedachten gaat brengen hoor. Zo’n veilige kapster ben ik in ieder geval niet hoor.” zegt June voluit lachend.

“Ik geef je de knipbeurt van je leven. Dus zeg het maar…?”  Ik zwijg.

“Dit wil je volgens mij al heel lang. Grijp je kans, wat heb je te verliezen? Hahaha, behalve je haar dan. Weet je, hoe korter het wordt, hoe sneller het lijkt te groeien als je er niet blij mee bent. Maar geloof me, ik maak je héél erg blij.” June geeft me een tongzoen die minuten duurt en pakt me vol in mijn kruis.

Ik kreeg mijn wens op een dienblaadje voorgeschoteld maar pakte het niet direct aan. Ik heb al vaak geprobeerd een meisje of zelfs mijn vriendin zover te krijgen dat ze goed, ik bedoel heel goed, de schaar in mijn haar zou zetten. Zonder succes. Nu kon ik krijgen waar ik al zo lang van droomde en liet ik het aan mijn neus voorbij gaan. Want wat als het spreekwoord klopt? Het bezit van de zaak is het eind van het vermaak. Ik wilde mezelf bedwingen om aan mijn fetisj toe te geven. Ik was bang dat een uurtje of twee plezier zou eindigen in een half jaar spijt.

“Zeg het maar”  herhaalt  June terwijl ze me onschuldig en vragend aankijkt.

Ik probeer me uit de situatie te redden: “Misschien de volgende keer als ik hier kom, dan kun je al je spullen meebrengen.”

“Jongetje, kijk ‘s in mijn tas.” June veert op, maakt een sprong van twee meter en ritst een tas open. Ze haalt er een plastic etui uit met kappersspullen. Kammen, speldjes, een borstel, haarklemmen en verschillende scharen. Groot en klein. Ook in haar tas een handspiegel en een doos met wat lijkt een gloednieuwe tondeuse.

Ze stalt alles uit op de rand van het bed. June glundert als een klein meisje die haar eerste Barbie cadeau krijgt. “Deze state of the art tondeuse heb ik eigenlijk nog nooit gebruikt. Er is altijd een eerste slachtoffer. ” June is kennelijk in haar nopjes en kijkt me een beetje venijnig maar ook verleidelijk in mijn ogen.

Ze pakt ‘m uit de doos en bekijkt ‘m onderzoekend.  Ze zet ‘m aan. Een zacht gezoem vult de kamer.

“Mooi, opgeladen voor een vol uur zie ik. En ze schuift de lengte-instelling wat heen en weer. Ze zet de tondeuse weer uit en springt bovenop me.

“Zo, als ik het zo voel daaronder vind je het helemaal niks. Stouterd.”

Ze laat me gaan zitten en slaat haar benen wijd om me heen. Voor ik het besef zit ik in haar en begint ze me zachtjes te berijden. Ik zit ook klem en kan geen kant op.

Ze kust me overvloedig met haar volle lippen. Met haar handen zit ze overal op mijn hoofd en in mijn haar.

Ze zegt “Eén klein lokje, dat mag toch wel …? Of mag ik stap één doen in je haar-crisis project? ”

“Wat jij wil …” zeg ik. June pakt een schaar en met haar andere hand trek ze het haar op mijn voorhoofd recht omhoog en houdt het stevig vast.

Ze brengt de schaar er heen en vraagt “Zeker weten?”

Ik hou haar billen vast en stoot me extra diep in haar. Dan sluit ze de schaar en knipt een lok af. Geen idee hoe groot. Totdat ze de lok tussen haar vingers geklemd voor mijn ogen houdt.

“Meer …?” vraagt  June. “Stap één, dan stap twee? Of geef je nu de kapster die je dromen waarmaakt …. carte blanche?”

Ik herhaal “….wat jij wil.” June vraagt “Wil je dit echt? Heel echt? Ik weet wat ik doe, maar als ik eenmaal begin … Dus ik mag je haar .. Uhh….”

Ik blijf stil en kijk in haar grote ogen. Dat is voor haar een duidelijk antwoord. Ze neemt een fijne kam en kamt mijn haar tergend langzaam, recht naar beneden. Dan pakt ze pony vast, houdt hem recht omhoog en zet de schaar bijna tegen mijn hoofdhuid en beweegt van daaruit gelukkig iets omhoog. Even houdt ze in en dan, snip. Een behoorlijke lok valt omlaag en blijft halverwege haar mooie borsten hangen. Ik moet even slikken. Vind ik dit nog leuk? Voor puur op gevoel kan inschatten is er hooguit een centimeter of vijf over van mijn lange pony.

We zoenen hartstochtelijk terwijl ik met mijn ogen gesloten en dan weer open, de schaar boven mijn hoofd voel en lokken haar langs mijn rug en schouders voel vallen.

June houdt even stil en zegt “Je kunt nog terug hoor. Als je straks langs de kapper gaat dan kan die er best nog een braaf kapsel maken.”

Dat klinkt aanlokkelijk, maar deze kans op het waarmaken van mijn droom wil ik niet opnieuw verprutsen.

Ik zeg “Ik dacht dat jij niet zo’n veilige kapster was. Maar als jij ermee op wil houden dan snap ik dat wel hoor …”

“Ik niet hoor. Ik word hier bloedgeil van” zegt June. “Ik dacht enkel, ik geeft je nog een laatste kans want als ik nu verder ga, ja dan uhh …”

“Ja dan wat?” Vraag ik.

“Dan ga ik me écht niet meer inhouden en kan ik er denk ik ook niet meer mee stoppen. Dan ga je écht kort. No escape.” June pakt mijn iPhone, bladert opnieuw door de foto’s en laat zien wat ze bedoeld.

“Ik geef me aan je over. Ben teder en neem vooral lang de tijd, ik blijf wat langer dan gepland.” antwoord ik haar.

June kijkt me indringend aan, kust me heel zachtjes en pakt aarzelend opnieuw de schaar in haar hand. Pluk voor pluk pakt ze vast, wacht telkens even en knipt. Onze naakte lichamen worden ondergesneeuwd met haren.

Het lijkt wel een uur te duren, totdat ze de schaar neerlegt en met beide handen over mijn hoofd wrijft om de losse haren te laten vallen. Ze veegt de haren die her en der op haar prachtige lichaam kleven van haar af.

“Kom ‘s wat naar voor” zegt June.

En ze haalt mijn hoofd naar haar toe en klemt dat tegen haar mooie borsten.

“Noem ‘s een getal onder de veertig.”

Ik ben ondertussen zo in trance dat ik geen idee meer heb wat ze bedoeld.

Ze herhaalt “Kom … een getal onder de veertig, of onder de twintig dat mag ook.”

“Negenendertig.”

“Negenendertig?” Vraagt ze. “Geen vijftien, of vijfentwintig?”

Ik zeg “Nee negenendertig” en realiseer me plots dat ze de lengte op de tondeuse wil instellen. Te laat. Eerst hoor ik een elektronisch piepje, gezoem en dan voel ik de tondeuse van onder in mijn nek langzaam naar boven gaan. Het voelt nogal koud. Halverwege houdt ze de tondeuse even stil en versnelt dan, tot boven naar mijn kruin.

Mijn God, wat heb ik gedaan denk ik.

Terwijl ik diepe zuchten laat tussen haar borsten voel ik haar mijn achterhoofd opscheren. Het voelt zo kil, dat het niet anders dan heel kort kan zijn. Ze doet hetzelfde bij mijn oren. Ze zet de tondeuse even uit en streelt mijn nek, pakt mijn kin en zegt “Doe je hoofd maar weer omhoog. Voel maar.” en ze leidt mijn hand naar mijn nek.

Ik kan geen woord uitbrengen. June legt de tondeuse neer en met de schaar begint ze mijn haar aan de bovenzijde van de zijkanten zo kort te knippen zodat het aansluit bij het deel dat is opgeschoren. Tot slot knipt ze mijn haar bovenop korter dan het al was. Lok voor lok tussen haar vingers, vlakke hand op mijn hoofd. De lengte wordt bepaald door de dikte van haar ranke vingers. Ze blijft maar knippen en knippen.

“Wil je het zien?” June pakt de handspiegel en met haar telefoon maakt ze snel een foto. Mijn ademhaling stokt als ik die zie. Zo kort heb ik het nog nooit gehad.

“En?” vraagt June. “Wel héél erg kort” zeg ik.

Ze pakt de tondeuse weer, draait en wat aan het wieltje. Met haar linkerhand wrijft ze door mijn haar en zegt ”Oh ….kan nog véél korter hoor. Kijk als ik jou was …. Als er ooit een moment is om het doen, dan is het nu. Je bent er bijna, enne …. carte blanche was het toch?”

June kust me intens en voordat ik er erg in heb hoor ik een klik en het gezoem van de tondeuse. Ik voel die met een trage lange beweging van onder mijn nek naar boven gaan.

“Kom op je knieën en met je hoofd tussen mijn benen. Lik me.” Ook June is nu bloed geil. Terwijl ik met mijn tong het alfabet schrijf in haar vagina, schuift ze de tondeuse van het midden van mijn voorhoofd helemaal naar mijn kruin. Ondanks dat ze met de schaar daar al behoorlijk korte metten had gemaakt, zie ik een berg haar voor me vallen.

Ik krabbel omhoog, stort me opnieuw in haar. Ik houd het niet meer en bereik een hoogtepunt op het moment dat ze de volgende baan trekt van boven mijn oor in opwaartse richting. Dan de andere kant.

“Oh, heerlijk” kreunt ze. Met lange halen gaat ze verder. Plukken vallen.

Als afwerking gaat ze nog ontelbare keren zachtjes met de tondeuse over mijn hele hoofd. Ze legt ‘m neer en we omarmen en zoenen elkaar lange tijd.

Uiteindelijk wrijft ze alle haren van me af en van haar zelf. Ze zegt “Dankjewel voor dit cadeautje lieverd. Ik vond het heel erg fijn.”

We douchen samen en Eliza wast mijn haar of wat daar van over is overvloedig en intens. De vele kleine haartjes die aan ons beide kleven spoelt ze af. Ik kleed me aan. Bij het vertrek durf ik niet in de spiegel te kijken die bij de deur hangt. Ik voel nog wel even voor ik in de auto stap. Iets ja, iets van haar heb ik nog. Mijn hemel wat heb ik gedaan. Was dit nu écht wat ik wilde. Het was in ieder geval wél wat June wilde …en het groeit wel weer, toch?